در سالهایی که در بلاگفا مشغول وبلاگ نویسی بودم، در این سیستم خاطرات و دوستانی پیدا کردم و به همین دلیل دل کندن از بلاگفا برایم سخت است. اما اصل دوستان هستند که هنوز میتوانم با آنها در ارتباط باشم. شاید چنین حسی را نه تنها در فضای مجازی بلکه در فضای حقیقی نیز به خاطر داشته باشید، وقتی به اتفاق خانواده قصد تغییر مکان زندگیتان را دارید و از خانه ای که سالها در آن زندگی میکردید، خاطرات دارید و چه بسا در آن به دنیا آمده اید، برای همیشه و به قصد سکونت در منزلی دیگر خارج میشوید، دل کندن از خانه سخت و دلگیر است. به دیوارها و سقف نگاه میکنید، زوایای خانه را دوباره به دقت میبینید و از بیرون به خانه و از خانه به بیرون نگاه میکنید تا آخرین تصاویر را از بخش عظیمی از خودتان در خودتان ثبت کنید. و اینجاست که مادر خانواده با بغضی در گلو با یادآوری این مسئله که خاطرات را ما که اعضای خانواده بودیم ایجاد کردیم و این خانه تنها و تنها مکانی بود برای شکل گرفتن این خاطرات، همه را به ادامه راهی که با هم طی میکنیم امیدوار میکند. این ما هستیم که اگر با هم باشیم مکانی دیگر را خانه خود میکنیم و باز میخندیم و خاطره ایجاد میکنیم و از در کنار هم بودن لذت میبریم.
دوستان امروز مشخص شده که این خانه (بلاگفا) از ابتدا پایه های مستحکمی نداشته است، شرط عقل خارج شدن از این خانه است. از این خانه خارج میشویم تا آوارش بر سرمان و دوستانمان فرود نیاید. اصل ما اعضای خانواده هستیم، خانه تنها و تنها یک مکان است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر