کسی که در فضای مقدس دانشگاه تقلب میکند، چرا٬ واقعا چرا نباید در فضای کثیف سیاسیت تقلب کند؟

در این چند ماه پس از انتخابات، بارها از طرف حاکمان ذکر شد که تقلب در انتخابات جمهوری اسلامی امری خارج از رویه است و اصلا بیان چنین ابراز نظری، خلاف و عملی نادرست به حساب میاید. بارها از زبان حاکمان شنیده ایم که انتخابات در جمهوری اسلامی با نهایت دقت و امانتداری برگزار میشود. به راستی اگر کسی با نظام پر از تخلف و تقلب حاکم بر روابط اجتماعی، اقتصادی و ... کشورمان آشنا نباشد با شنیدن چنین بیاناتی آرزوی گذران زندگی در کشورمان را خواهد داشت. چنین بینوایی یقینا بر بخت بد خود لعنت میفرستد که چرا در آرمان شهر جمهوری اسلامی به دنیا نیامده و زندگی نمیکند. اما ما که میدانیم در کجا زندگی میکنیم، ما که تخلف و تقلب را هر روز با گوشت و پوستمان درک میکنیم، ما که دیده ایم در کشور مان دروغ را تقیه مینامند و ما که خسته ایم از این همه ناراستی، آیا ما هم باید سکوتی همراه با رضا داشته باشیم؟ در چنین وضعی اگر هم سکوتی در جامعه دیده شود که یقینا این خاموشی، سکوت پیش از فوران و طغیان است، در این بین درخواست سکوت همراه با خشنودی درخواستی خارج از عقل است.از من نخواه که بگویم به کامران دانشجو اعتماد دارم، کسی که پاکی محیط علم و دانش را با تقلب آلوده میکند چگونه میتواند در عرصه کثیف سیاست پاک باشد؟ از من نخواه که ساکت باشم، که این سکوت همان سکوت پیش از طغیان خواهد بود. تا فرصت هست، از من بخواه که معترض باشم و تو هم به این اعتراض رسیدگی کن. میدانم که ارائه این درخواست به تو، خواسته ای نامعقول و آخرین حد خوشبینی است. اما چه کنم که امید آخرین چیزی است که میمیرد.